Verankering 1
Soms vergeten we terug te kijken naar waar we vandaan komen. Ik bedoel niet het gezin van herkomst of de geboorteplaats, maar een moment in jouw leven. We vergeten soms terug te kijken naar momenten in ons leven die een grote verandering tot gevolg hebben gehad.
Sta jij wel eens stil bij die momenten?
Ik de laatste maanden maar weinig. Maar een nieuwe website, een nieuwe invulling van mijn werkzaamheden, vragen om terug kijken. Het vraagt van mij om te zien waar ik vandaan kwam. September 2014, de oprichting van mijn praktijk buro binnenblik. Onzeker maar met vertrouwen ben ik gestart met het werk waar ik zo van houd: kennis, inzichten en ervaringen delen over opvoeding. Op dit moment, 16 juni 2016, met het schrijven van deze blog, veranker ik mijn persoonlijke en professionele groei. Ik kijk terug en zie dat ik in minder dan twee jaar tijd grote sprongen heb gemaakt. En met mij heeft ook een andere dappere vrouw grote sprongen gemaakt.
Haar verhaal verdient verankering.
In november 2014 trof ik haar met haar man. Een jonge vrouw van in de dertig. Een moeder.
Ik kende haar als energieke vrouw. Maar nu zag ik haar radeloos zijn over de (opvoed)zorgen om haar zoontje van 4 jaar. En ze was vermoeid. Want naast de zorgen om dit mooie kind, had deze moeder ook andere zorgen. Over werk en gezondheid. Ons treffen leidde tot een Kindertolk®traject bij buro binnenblik. Bij mij. De eerste twee consulten waren emotioneel. Dat het zoontje van 4 jaar een volhouder was en dat hij geen tussenweg leek te accepteren, ging deze moeder aan het hart. Waarom kon hij niet anders reageren? Waarom was het altijd ja of nee en niet die tussenweg?
In het tweede gesprek werd deze moeder zich ervan bewust dat ook zij een volhouder was. Weliswaar op een ander vlak, maar toch. Deze spiegel, deze bewustwording heeft diep geraakt bij deze moeder. En het gaf haar net het zetje en de kracht om stappen te gaan nemen. Niet meer volhouden! De tussenweg nemen. In het derde gesprek was deze moeder vol kracht en vertrouwen aanwezig. Want: gesprekken met de werkgever over een andere functie had ze in gang gezet. Bekleding van de andere functie volgde. Gezondheidsproblemen werden verlicht. En de (opvoed)verlangens van het zoontje en de mogelijkheden werden stukje bij beetje zichtbaar. Bewustwording en groei! En dat in 3 gesprekken...
In juni 2016, anderhalf jaar later, trof ik haar toevallig weer. Hoe gaat het met je? Vroeg ik. Hoe gaat het met jou? Vroeg zij. Een prachtig gesprek met koffie en zon volgde.